Jólin eru fyrst og fremst trúarleg hátíđ, ţó svo ađ í
amstri dagsins gleymist ţađ oft vegna anna og alls ţess undirbúnings
sem viđ gröfum okkur í fyrir jólin. Mér fynst mjög mikilvćgt ađ viđ
höfum í huga hversvegna viđ höldum jól, og ein besta leiđin til ţess er
ađ lesa Jólasöguna.
Mörg fallegust lögin sem viđ syngjum fyrir jólin eru líka
sálmar, sálmarnir sem sungnir eru í kirkjum landsins á jólum og
jólaföstu, margir ţeirra eru líka góđ áminning um hvernig jólin urđu
ađ hátíđ.
Jólin hafa veriđ haldi hátíđleg í Norđurevrópu frá alda
öđli. Í heiđni tengdist jólahátíđin vetrarsólhvörfum og var ţá
haldin um ţađ leyti sem daginn fer ađ lengja. Viđ kristni féllu svo hin
norrćnu jól saman viđ kristna hátíđ.
Jólahátíđir eru ţekktar í Íslandi á miđöldum. Snorri
Sturluson, Gissur Ţorvaldsson og fleiri áćgtir menn ţessa tíma héldu
stórar hátíđir um jól. Ţar var um ađ rćđa stórar matarveislur sem
entust dögum saman, dans, íţróttir og fleira. Alţýđa manna hélt oft
sameiginlegar jólahátíđir sem nefndar voru Jólagleđi. Ţessar hátíđir
voru algengar í kathólskum siđ en lögđust af um siđaskipti og voru
bannađar í nokkrar aldir, enda hafa Íslendingar gleymt flestum sínum
alţýđudönsum.
Jólaskemmtanir eđa jólaböll eins og viđ ţekkjum ţau í
dag urđu til rétt fyrir aldamótin 1900. Almennar jólaskemmtanir ţykja ţó
enn ekki viđ hćfi á Ađfangadag og Jóladag.
Óvíst er hvenćr fariđ var ađ halda kristnar jólahátíđir, en
margir trúa ţví ađ ţađ hafi veriđ á 4. öld, og ţá hafi komiđ fram ţessi
kristna útgáfa af hinni fornu sólstöđuhátíđ. Er ţađ álit sumra ađ rómverski
keisarinn Konstantín mikli hafi átt ţar hlut ađ máli viđ ţađ ađ reyna ađ finna
sameiginlega hátíđ kristinna og rómverskra en rómverjar héldu 7 daga hátíđ eftir
miđjan desember til ađ fagna nýju ári ásamt sólstöđunum. Ţennan tíma voru
haldnar miklar matarveislur og allri vinnu og stríđsrekstri hćtt, skiptst á
gjöfum og veittu ţeir jafnvel ţrćlum sínum tímabundiđ frelsi.
Í dag eru jólin stćrsta einstaka hátíđin í flestum Kristnum
löndum, og jafnvel stórhátiđ í ţeim löndum sem eru ađeins ađ litlum hluta
Kirstinn.
Sagan af fćđingu Krists hefur varđveist öldum saman í sögum
guđspjallamannanna Lúkasar og Mattheusa. Ţekktasta sagan um fćđingu hans og
jafnframt sú sem oftast er lesin í messum og útvarpi er frásögn Lúkasar af
fćđingu Jesús. En ađeins Lúkas og Mattheus fjalla um
Jesú sem barn, Jóhannes og Markús fjalla ekkert um barnćsku Jesú. Mattheus segir
frá vitringunum sem leita Jesú og fćra honum gull, reykelsi og mirru. Í draumum
sínum um nóttina frćđast ţeir um ađ Heródes konungur Júdeu hyggst láta drepa
barniđ og vara ţeir Maríu og Jósep viđ sem flýja til Egiptalands. Ţađ er eftir
ađ fjölskyldan snýr aftur frá Egiptalandi sem ţau setjast ađ í Nasaret.
Ó, ţér blíđu englar
smá
í óspjölluđum blóma,
leika fríđa látiđ sjá,
líkt og jólum sóma.
Barniđ háa í Betlehem,
blómgađ náđ og friđi,
blessa smáu börnin, sem
brúka fagra siđi
(Sig Breiđfjörđ)