Hátíð fer að höndum ein
hana vér allir prýðum
lýðurinn tendri ljósin hrein
líður að tíðum
líður að helgum tíðum
Gerast mun nú brautin bein
bjart í geiminum víðum
ljómandi kerti á lágri grein
líður að tíðum
líður að helgum tíðum
Sæl mun dilla silkigrein
syninum undurfríðum
leið ei verður þá lundin nein
líður að tíðum
líður að helgum tíðum
Stjarnan á sinn augastein
anda mun geislum blíðum
loga fyrir hinn litla svein
líður að tíðum
líður að helgum tíðum
Heimsins þagna harmakvein
hörðum er linnir stríðum
læknast og þá hin leyndu mein
líður að tíðum
líður að helgum tíðum.
